59

Stijn Meuris is net geen 60. Ja, ook voor hem was het even schrikken. Al 59 jaar is hij aanwezig in dit rare landje. Lang genoeg om wat dingen te hebben geleerd, maar 60 jaar is net niet lang genoeg om het kind definitief uit de man te verdrijven. Zijn 59ste verjaardag was een bizar kantelpunt in zijn leven. En in dat van vele tienduizenden anderen, want nooit eerder waren er zoveel zestigers en bijna-zestigers in Vlaanderen. We vormen samen the moral majority, mensen!

Het heeft geen haar gescheeld (in ‘Tirade 5: de stilstand’ vertelde Meuris met veel vuur over zijn hartstilstand, die wonderlijk samenviel met de algemene coronastilstand), maar in ’59’ analyseert hij op geheel eigen wijze en met veel scherpe humor het afgelopen jaar – dat van ons allemaal en dat van hemzelf.

’59’ gaat over wat is geweest, en over wat ons nog rest. Dat laatste is steeds minder, maar dat maakt niet uit: ruim anderhalf uur lang neemt Stijn Meuris zijn publiek mee op een trip langs herkenbare situaties en irritaties. Hij connecteert gebeurtenissen uit de politiek, cultuur en samenleving tot een hilarisch verhaal dat je met wat goede wil een eindejaarsconference zou kunnen noemen. Of solotheater, of gewoon storytelling. Of ook niet.

Hoe dan ook, ’59’ raast als een trein, waardoor 60 ineens nog veraf lijkt.

De pers over '59':

“… dit is vintage Meuris, een topverteller met het hart op de tong. … De negentig minuten waren in een wip voorbij, altijd een goed criterium om de kwaliteit van een voorstelling te beoordelen.”  (De Standaard)