The interrogation

Regisseur Milo Rau en de Franse bestsellerauteur Édouard Louis schreven voor hun eerste samenwerking een zeer persoonlijke toneeltekst over twijfelen en falen. Louis en Rau zijn al lang vrienden, een vriendschap die ontstond uit hun gedeelde zoektocht naar een kunst van het reële. ‘De wezenskern van theater is dezelfde als in literatuur: tonen wat moeilijk te tonen is. Theater moet geen veilige plek zijn’, schreef Louis over Rau's toneelstuk ‘Familie’. 

Met de voorstelling ‘The Interrogation’ presenteren de twee nu een zeer persoonlijke tekst over twijfelen en falen. Het stuk werd geschreven en gemaakt door Louis en Rau in het voorjaar van 2021, oorspronkelijk in opdracht van het Kunstenfestivaldesarts, IIPM & NTGent, maar ging nooit in première. Nu is het eindelijk live te zien. 

Gespeeld door Arne De Tremerie, een acteur uit het ensemble van NTGent, is ‘The Interrogation’ een ‘demonstratie voor kwetsbaarheid’, een moment van poëtische stilstand. Kunnen we via de kunst ontsnappen aan onze biografie, of is kunst slechts de neerslag van een mislukte bevrijding? 

‘Het is een diep melancholisch toneelstuk, een fragmentarisch toneelstuk, een teder toneelstuk’, zo vertelden Louis en Rau in een interview – een voortdurende gedachtewisseling over theater en werkelijkheid, mislukking en transformatie, fictie en waarheid, over worden en zijn. 

Édouard Louis oogstte de voorbije jaren wereldwijd succes met zijn boeken, waarin hij zijn leven beschrijft vanaf zijn tienerjaren, zijn worstelingen in een klein stadje in het noorden van Frankrijk en zijn opgroeien als jonge homoseksuele man. 

Milo Rau bewijst met projecten als ‘The Congo Tribunal’, ‘La Reprise’, ‘Orestes in Mosul’, ‘The New Gospel’ of ‘School of Resistance’ dat theater niet los moet staan van de maatschappij, maar integendeel een noodzakelijke bijdrage levert aan politiek, cultuur en samenleving – een plek om waargebeurde verhalen te vertellen die onze samenleving vormgeven.

De pers over 'The Interrogation':

"Een fundamantele ode aan het falen (…) uitermate boeiend” (Sander Janssens – Theaterkrant)