Muziekprogrammator Jolle Desloover tipt een bijzonder concert voor volgend Schouwburg-seizoen: het Robot Orchestra onder leiding van Remy van Kesteren. Lees hier ons gesprek met Remy, het brein achter Analogue Robot Orchestra.
"Ik voel me soms een octopus met te weinig ledematen"
(Remy Van Kesteren - Nederlands harpist en multi-instrumentalist)
Hoe kwam je op het idee om robots muziek te laten maken in jouw Analogue Robot Orchestra?
Zo'n zeven jaar geleden heb ik mijn leven nogal op z'n kop gezet. Ik haalde geen geluk en voldoening meer uit mijn carrière als klassiek solist en besloot op mijn hoogtepunt te stoppen. Ik richtte me volledig op het vinden van mijn eigen weg en het schrijven van mijn eigen muziek. Dat bracht me ook ineens in clubs en op popfestivals. Op een van die festivals ontmoette ik Jurjen Alkema, videokunstenaar en professioneel knutselaar. Hij had een paar muziekrobots gebouwd en daar begon ik muzikaal mee te improviseren. Langzaamaan bouwde hij er steeds meer en raakte mijn muziek steeds meer vervlochten met deze percussieve en melodieuze klanken.
In deze voorstelling komt onze samenwerking tot een voorlopig hoogtepunt, met niet alleen een stellage van robots van 8 meter breed en 3 meter hoog, maar ook met prachtige videomapping en mijn mooiste composities.
Hoe begin je aan een compositie van een nieuw nummer?
Vaak begint het achter de harp, maar soms laat ik het instrument juist graag staan om me nog vrijer te kunnen voelen bij het maken. Ik schrijf dan ouderwets met pen en papier, duik in de elektronica of begin een beat te programmeren met de robotjes.
Hoe zou je de muziek omschrijven?
Lastige vraag! Ik denk dat je mijn muziek kunt omschrijven als filmische, elektronische triphop, met een sterke basis in de klassieke muziek. Het is een voortdurende zoektocht naar een mengvorm van organische en mechanische klanken, tussen schoonheid en harmonie en anderzijds hun schaduwkant. Het Analogue Robot Orchestra is een verlengde van mijn instrumentarium. Sterke inspiratiebronnen voor het schrijven van de muziek en zoektocht naar sound zijn James Blake, Nils Frahm, Debussy en Radiohead. Ik speel van die laatste ook een cover ... O ja, The Prodigy komt ook nog even voorbij.
Hoe ondersteunen de visuals de muziek tijdens de voorstelling?
De visuals helpen mijn muzikale wereld te verbeelden. Je stapt door de combinatie van muziek en visuals echt in een andere wereld. Vaak laten de beelden veel over aan de verbeelding, ze voegen ruimte toe, of een parallel universum. En een enkele keer word je juist gestuurd door wat je ziet.
Wat mag het publiek verwachten van de voorstelling?
Alles! (lacht) Ik heb een beetje een hekel aan het woord ... maar de voorstelling is toch echt een totaalbeleving. Je komt ogen en oren tekort. Ik neem de bezoeker mee mijn rabbit hole in, langs verstilde instrumentale muziek naar bezwerende elektronische ritmes, aan de hand van verhalen en prachtige beelden. De harp staat centraal op het podium, maar ik stuur ook het robotorkest en de synths aan. Soms voel ik me een soort octopus met te weinig ledematen.
