Verhalen

"Mei ‘68 en alles wat dit ook in Kortrijk aan (studenten)revolte betekende, kristalliseert zich in mijn herinnering aan de baanbrekende productie 'Mistero Buffo'. Dit komisch mysterie met marxistische ondertoon evoceerde de strijd tegen verdrukking en uitbuiting. Hoe onze studenten op de linkse boodschap reageerden! Dit in tegenstelling tot de houding van heel wat notabelen op de eerste rijen, die slechts matig applaudisseerden. Het was onze eerste topervaring in de Kortrijkse Schouwburg. Later mochten we van een paar van die leerlingen vernemen dat zij there and then de microbe voor theater opdeden - en er nooit van genazen."

“Als geoefend danser kijk ik er al erg naar uit om over de dansvloer in de balzaal te walsen. Het doet me denken aan mijn ouders én grootouders. Mijn familie was namelijk erg nauw betrokken bij de werking van de Kortrijkse Schouwburg. 

Zo was mijn grootvader Victor Verfaillie eerste chef in de Schouwburg ten tijde van de opening in 1920. Mijn moeder vertelde vaak over haar ouders die naar het theater gingen, uitgedost in hun mooiste kledij. 

Later ging ik vaak met mijn tante Jeannot Verfaillie naar toneel, operettes, opera en Frans toneel in de Schouwburg. Tijdens de pauzes verkocht ik soms frisco’s. Misschien iets om nu opnieuw te doen? Ten slotte was mijn schoonvader Hendrik Delporte werkzaam achter de schermen in de Schouwburg. Hij was er machinist en maakte bijna iedere voorstelling mee. Zo doorweven de herinneringen aan de Schouwburg mijn leven.” 

"2020: het jaar waarin Schouwburg Kortrijk 100 jaar wordt en “blijf in uw kot” een verplichting wordt!

Samen met mijn vrouw bladeren wij doorheen het voorstellingsboek podiumkunsten Kortrijk 19-20 om uit de imposante lijst keuzes te maken, datums te toetsen aan onze agenda, tickets te bestellen. Er is zo veel dat we begeren: toneel, muziek, humor, film, dans…

Kort na de opening van Festival van Vlaanderen, de show van de entertainende wetenschapper Scheire (04 03 2020) en we verlangend uitzien naar het Corsicaans koor I Muvrini  (15 03 20) komt  Covid-19 en de groeiende lockdown er aan. Onze agenda komt abrupt tot stilstand.

In de beperkte bewegingsvrijheid van “social distancing” is het aanbod aan cultuurbeleving veranderd in een zintuigelijke verminking. Zien, horen, kijken, voelen, participeren zijn verworden tot een individuele beleving van technische middelen, waarbij de technici in belangrijke mate onze beleving filteren.

Wij blijven in ons kot… en hopen op een lustrumjaar voor onze eeuweling “de Koninklijke Schouwburg Kortrijk."

"Een paar jaar geleden. Op 28 februari 2016, trad ik voor de allereerste keer op met comedy tijdens een voorronde van De Kunstbende. Toen nog met imitaties.  Om in de rol van Freddy De Vadder te kruipen, had ik een pintje nodig. Op een of andere manier vond ik het toen not done om effectief alcohol op het podium te drinken. (Ondertussen is mijn houding daartegenover ook al veranderd, soms zelfs een beetje te veel.) Dus toen ik vertelde aan de programmator ter plaatse, dat ik graag een flesje alcohol had met water gevuld, was dat voor hem totaal geen probleem. Die man heeft toen met veel plezier opgedronken en gevuld met water."

• Will Tura
  "Tijdens de soundcheck zag Will mijn zus, die een mentale beperking heeft. Ze stond samen met de schoonmoeder van mijn broer en ikzelf in de deuropening van het zijtoneel. Onmiddellijk stopte hij de soundcheck en kwam naar ons toe. Eerst een goeiedag zeggen aan mijn zus en vragen hoe het met haar was en daarna kwam hij ook naar ons . Mijn zus was in de zevende hemel, ze was immers hele grote fan van Will Tura. Ook de schoonmoeder van mijn broer kon haar ogen niet geloven. Dat hij zomaar bij ons kwam een goededag zeggen en zo zijn orkest op hem liet wachten. Ze vonden dit allebei een onvergetelijk moment."
  
  
• Theater Karsenty Parijs
  "De technische ploeg van het gezelschap deed niets liever dan een geldspelletje spelen wanneer ze klaar waren met het decor opzetten. Je trekt met een krijtje twee lijnen op drie meter afstand van elkaar. Je werpt vanaf de eerste lijn je muntje en het moet zo dicht mogelijk tegen de tweede lijn rollen. Erover is verloren. Wie het dichtst bij de lijn lag won de pot. Het ging echter telkens maar om één frank of zo. Veel kon je dus niet winnen of verliezen. Het was inderdaad nog de tijd van lang voor de Euro."
  
  
• KKLT
  "Telkens voor de generale repetities moesten de decors worden uitgezocht en geplaatst. Dit was meestal wel een halve dag zoeken tussen onze oude decorstukken die op elkaar stonden gepakt. Bij het opstellen van het bos, dat bestond uit drie panelen langs elke kant, gebeurde het eens dat het achterste decorstuk, dat nog niet volledig was vastgemaakt, naar voren viel. Je kan je inbeelden, een stuk met een hoogte van vijf à zes meter die alle andere decorstukken als dominoblokjes meenam in de val. In elk geval was alle stof uit alle decors."
  
  "Tijdens een andere operette moest één van de hoofdspelers met zijn valies de trap op naar zijn kamer. In zijn valies hadden we echter een aantal kleine gewichtjes van ongeveer zes kilo gestopt. We zijn erin geslaagd om hem zolang mogelijk bezig te houden zodat er geen tijd meer was om die gewichten uit te halen. Hij moest die valies dan ook nog eens door het raam naar beneden werpen."
  
• Taal & Kunst
  "Ik weet niet meer welk een toneelstuk het was maar bij het openen van het voordoek zat een jonge actrice, die voor de eerste keer meespeelde, aan een tafel. Ze moest een slok koffie drinken en onmiddellijk beginnen spreken. Wij vonden het een leuk idee om een grote scheut wodka in de koffie te gieten. Beeld je maar in wat haar reactie was na het drinken, want door de zenuwen had ze natuurlijk een veel te grote slok genomen."

  "In een ander stuk was er één van de acteurs die tijdens het groeten in pyjama op toneel moest. Net voor die opging duwde  iemand een ijscornet in zijn broek. Hij had natuurlijk geen tijd meer om die eruit te halen."

• Flying Pickets. 
  "Op de technische fiche stond dat er steeds voldoende alcoholische drank voorradig diende te zijn. Na het optreden bleven ze dan ook in de kleedkamer om de voorziene drank te nuttigen. Ik was er nog alleen en aan het wachten tot ze zouden vertrekken. Ik verstopte me in onze technische ruimte in de kelder zodat ze me geen extra drank zouden kunnen vragen. Ineens hoorde ik stappen over het toneel. Het was de uitbater van de toenmalige Komedie. Hij wilde ze graag trakteren op een drankje. Wat hij natuurlijk niet wist was dat hij ze aan zijn been had voor de rest van de nacht. Achteraf  had hij er wel spijt van maar ik was vooral tevreden dat ik toen naar huis kon."